“Maar ik verkoop niks,” zei de hobbyhandelaar. “Ik geef het alleen tegen een vergoeding mee.”

Heel zeker wist hij het, zei de man tegen een hobbyhandelaar op de Thomsonlaan terwijl hij oplettend om zich heen keek. De FIOD stuurde op Koningsdag altijd inspecteurs op pad. Voor twaalf uur liepen ze langs plekken waar allerlei Koningsdagwaar werd verkocht. Na twaalf uur liepen ze dezelfde route en controleerden dan willekeurig verkopers om te zien hoeveel ze inmiddels hadden opgehaald. “Maar ik verkoop niks,” zei de hobbyhandelaar. “Ik geef het alleen tegen een vergoeding mee. Dat is iets heel anders hoor!”

Wapens
Dat FIOD-verhaal klinkt wel vaker als het Koningsdag wordt. Want niet iedereen handelt dan uit hobby. “Dit is gewoon een winkel,” klonk het bijvoorbeeld voor de stand van een meer dan goed gesorteerde handelaar in plastic wapens. Maar de hobbyhandelaar had de overhand. In elk geval in Den Haag en in elk geval op de Thomsonlaan en verder op de Fred en verder, zagen wij van 070online. En verder kwamen we niet, want het was al snel overal heel druk. Heuse files ontstonden er overal die maar moeilijk oplosten. Want er viel veel te zien en te vragen, want niet van alles was meteen te zeggen hoe het heette en wat je ermee kon.

Goede doelen
De opbrengst was meestal voor de eigen portemonnee. Sommige jongeren toonden zich van hun sociale kant en beloofden de opbrengst van de Koningsdag aan de Voedselbank te geven. Andere jongeren nodigden de voorbijgangers uit vooral veel te kopen omdat hun school met de centjes een mooi project kon bekostigen. Of een studiereis betalen. Goede doelen deden eveneens een beroep op de portemonee. Het Rode Kruis natuurlijk en het Ronald McDonald Huis. Een geloofsgemeenschap had voor de zekerheid maar twee stands ingericht: dubbel zoveel kans dat de boodschap wordt gehoord. En ook voor het goede doel: tegen betaling een hond aaien.

Optimisme
Durfals met honger konden terecht bij veel, heel veel stands waar verkopers bijvoorbeeld niet altijd even goed doorbakken saté aanboden. Of juist wel heel goed gegaarde saté die vervaarlijk rookte. Bij sommige stands verbaasden voorbijgangers zich over het optimisme van de overduidelijke hobbycateraars die hun verversingen in de volle zon hadden uitgestald. “Ze zullen toch wel weten wat ze doen?” Dan toch maar liever naar de fruitverkoper die zich een slag in de rond werkte om dozen aardbeien om te ruilen tegen euro’s. Iemand waarvan kopers zeiden te weten dat het prima vruchten waren. “Verkoopt die overal, altijd goed, vaste klant!”

Fris
Maar even opletten kan geen kwaad, bleek bij een kledingverkoper die een best nog mooi jasje van de hand deed. De koper deed het maar meteen aan, want buiten de zon was het toch een beetje fris. Misschien toch even wat beter naar moeten kijken, merkte een voorbijganger op. De achterkant van het jasje zag eruit alsof een vorige eigenaar er in de regen mee op pad was gegaan op een fiets zonder achterspatbord.

Buitenkansjes
Koningsdag is ook de dag van buitenkansjes, dacht iemand die interesse kreeg in een fotocamera. “Hij doet het hoor,” probeerde de verkoper de klant het laatste zetje te geven. “Maar er zit geen accu in,” stelde de laatste na een korte inspectie deskundig vast. “Kun je vast nog ergens los kopen,” was het antwoord. Dat advies kreeg ook een geïnteresseerde in elektrisch gereedschap dat eruit zag of het alleen veilig was als het niet werd gebruikt. Maar de kans dat je er wat mee kon, was niet zo groot omdat een cruciaal onderdeel bleek te ontbreken.

Bravoure
Wie deze Koningsdag over de Frederik Hendriklaan liep, kan niet anders hebben vastgesteld dat in die buurt veel cello wordt gespeeld. Een verrassend aantal bespelers van dat instrument liet er horen wat er tot dat moment tijdens de lessen was geleerd. Voor de gevorderde leerling die zich met bravoure door de partituren streek herinnerde een bord eraan dat the roadie to succes is always under construction. Wij van 070online herinnerden ons een bord dat ons een jaar of wat geleden voorhield dat je niet alles kunt hebben; want waar zou je het moeten laten. Plus nog wat passende vermaningen om het ongenoegen van een misgelopen koopje weg te masseren. Frustrerend hoor!

Bron: Eigen verslaggeving